Þú sæla heimsins svalalind

ó, silfurskæra tár,

er allri svala ýtakind

og ótal læknar sár.

Æ, hverf þú ei af auga mér,

þú ástarblíða tár,

er sorgir heims í burtu ber,

þó blæði hjartans sár.

Mér himneskt ljós í hjarta skín

í hvert sinn er ég græt,

en drottinn telur tárin mín

ég trúi og huggast læt.