Úti nóttin andar hljótt;

Engar raddir kvaka.

Samt ég get ei sofið rótt,

sækir að mér vaka.

„Bí, bí og blaka.“

Allt, sem magnar eymd og kvöl

inn í hugann skríður

hitt, sem gjarnast bugar böl

burt úr honum sýður.

Lág nættið líður.