Svíf þú fugl yfir sævardjúpið víða,

senn tekur dimma af nótt.

Hnigin til viðar er heimsins sólin fríða,

hallar nú deginum skjótt.

Skundaðu heim til að hitta þinn maka,

hreiður og ungviði smátt.

Komirðu á morgun, minn kæri, til baka,

kvaka í eyra mitt dátt.