Alein kom ég í kyrran skóg, um sumarkvöld

þráin laðaði, þögnindró, um sumarkvöld.

En áin niðaði svefnljóð sín,

er sveipað allt var í daggarlín, um sumarkvöld.

Og máninn skein yfir skógarbrún, þá sumarnótt.

Á vatni glitaraði geislarún, um sumarnótt.

Og stjörnur blikuðu blítt og rótt

á bláum feldi um þögla nótt, um sumarnótt.

Hver bjarkar krúna var blaðafull.

Í laufi glitraði lýsigull, mánagull.

En álfabörnum var dillað dátt,

þau drógu gull sín fram þá nátt, sín skógargull.