Snemma lóan litla í

Lofti bláu „dirrin dí“

undir sólu syngur,

„Lofið gæsku gjafarans,

grænar eru sveitir lands,

fagur himinhringur.

Ég á bú í berjamó.

Börnin smá í kyrrð og ró,

heima' í hreiðri bíða.

Mata' ég þau af móðurtryggð,

Maðkinn tíni  þrátt um byggð

eða flugu fríða.“

Lóan heim úr lofti flaug

(Ljómaði sól um himinbaug,

blómi grær á grundu)

til að annast unga smá.

Alla étið hafði þá

hrafn fyr' hálfri stundu.