Harmslagur

Mjöll fauk

fram af hamra-bungum,

frostið kyssti lá.

Sær rauk,

söng í jökum þungum

sunda-gröndum hjá.

Rok strauk

strönd um  hrímga brá.

Þá sátum við inni´ og sungum,

um sólskyn og hjartans þrá.

Sól rann

rjóð á blíðu kveldi,

roða sló á mó.

Hár brann

hýrr við skýja veldi,

hafið svaf í ró.

Gull spann

gleði´ um hlíð og sjó.

En inni í földum eldi

varð úti mín von og dó.