Ég þig tilbið, ég þín leita,

ómaklegan þó mig finn;

æ, virst þú mig aumum veita,

endurnæring, drottinn minn.

Til þín mæmi ég,

taktu mig í faðminn þinn. 

Sólin hylst í hafsins djúpi

hennar sýrð nú hverfur mér;

jörðin sveipast sorta hjúpi,

samt er, drottinn, bjart hjá þér.