Sígur yfir húmið hljóða,

hjúpar sjónir rökkurmóða,

stjarnan einstök úti skín.

Skjálfa hreimar hörpu minnar,

hægt sem andvörp sálarinnar.

Hún er eina unun mín.

Yfir fallþung sorg í sjónum

sál mín berst á fögrum tónum

héðan yfir langan veg.

Söngvar lyfta hrærðu hjarta

heim í landið bjarta

til þín eina elska ég.