Kantötukór Akureyrar syngur í tóndæminu. Höfundur stjórnar. Tekið upp á æfingu.

   Man ég þá

   mjúku þrá:

   meyna’ að fá

   heima’ að sjá!

Sem ég væri björtum borinn

   blæjum morgunroðans á,

léttur, frjáls sem lóa’ á vorin

   leið ég yfir dal og gil,

   grund og hæðir, hennar til,

(taldi’ ei fáksins fráa sporin.

Mér finst enn sem innra brenni

   einhver kvikur logi´í mér,

finst ég einhvers óljóst kenni,

er ég til þess huga renni,

   sem þó löngu liðið er;

dropar hnappast út úr einni,

   unaðsmynd að sjónum ber.

Það er myndin mín – af henni!

Ljúfu dagar, liðnu dagar,

   lyfti þrá í ungum barm,

   réttu þreyttum þróttkan arm

þegar máttarskortur bagar!

   Besti eigin burði’ og þrótt,

beri ljúfust minning eigi,

yfir kalda klakavegi,

   komdu blessuð, hinsta nótt!

Lifa vil ég eftir eigi

   ástum vakinn, dáinn þrótt!*)

*)texti innan sviga felldur úr söngdrápunni