Þú kemur sem fyr með söng og sól,

og síglaða létta róminn.

Nú vaknar það líf, sem frostið fól

með fagnandi sigurhljóminn.

Nú breiðist þín hönd um heimsins ból,

sá himneski friðarljóminn.

Nú lifnar sú von og draumadís,

sem dó burt í vetrar kvíða.

Og ljósvængjuð bæn frá brjósti rís

með blænum þeir geislar líða.

Í sólþey til himins er vegur vís,

þú vorsins og sumar blíða.