Hrekkur þar perla af foldinni, foldinni

og fellur í sléttan sjó,

Glitrar en glatast þó.

Heyrist kalla úr moldinni, moldinni

myrkar raddir á laufgaðan skóg.

Yfir rósareinum rennur sólin glöð.

Anga brum og blöð ung á grænum greinum.

En vindurinn slítur þær,

frostið bítur þær,

feigðin brýtur þær.

Fagur var glampinn í baugunum, baugunum

er brustu við sundin dökk,

og hljóðin kveinandi klökk.

Lífið fjaraði úr augunum, augunum

ofan í kvikandi djúpið sökk.