Þú ert móðir vor kær,

þá er vagga´ okkar vær

þegar vorkvöldið leggur þér barn þitt að hjarta.

Og hve geiglaus og há

yfir grátþrungri brá,

berðu gullaldarhjálminn á enninu bjarta.

Við hjarta þitt slögin sín hjörtu´ okkar finna,

þinn hjálmur er gull okkar dýrustu minna,

en þó fegurst og kærst,

og að eilífu stærst,

ertu í ást og í framtíðar vordraumum barnanna þinna.