a) Fallin er frá

Fallin er frá

fegursta rósin í dalnum! -

Djúpt er þitt dá,

drjúpa nú hjá

brostinni brá

blaktandi ljósin í salnum.

Mjúkt er sem nálín þitt, mjallhrein mín þrá, -

mun ég þig framar að eilífu sjá,

fegursta rósin í dalnum?

Rjúfi nú strengleikar himinsins há

hvolfþökin blá:

fallin er frá

fegursta rósin í dalnum!

b) Lágt er það, smátt er það kumblið hið kalda

Lágt er það, smátt er það, kumblið hið kalda,

kumblið, sem geymir nú þín látnu bein;

aftansöng dalanna dísir þar halda

daprar við ofurlítinn bautastein.

Sofðu sætt og rótt,

sofðu, góða nótt!

Þangað til sofna´ ég þú sefur ein!