Þú góði sterki, blakki bíll.

Þú berð mig létt um grund og hæðir.

Þú klifar fjöll og klungur íll,

og klettasneiðingana þræðir.

Sem flýgi örn í fjallasal.

Með fjaðraþyt og vængjabliki.

Þú rennur heiðar, háls og dal

svo hratt og létt sem tundur ryki.

Ef hægir ferð, ég fæti styð

þá fer sem leiftur boð á milli

og taugar þínar titra við.

Ég tek um sveif og ganginn stilli.

Ég heyri, finn þitt hjarta slá

í heitum, stæltum barmi þínum,

sem bergmál þínu brjósti frá

sé blandað hjartaslögum mínum.